Albert slikte zijn mondvol poularde weg, greep zijn glas bordeaux en liet een waarderend gebrom horen om tijd te winnen. [2]
Bij een intiem diner, thuis, mocht je kluiven. In Des Indes kregen we vispaté, zwezerik met asperges, getruffeerde poularde, en het was ongelooflijk hoe goed het allemaal georganiseerd was. Honderdvijftig gasten en niemand die koud eten kreeg, terwijl er tussendoor ook toespraken waren. [3]
Weten zij veel dat je als Amsterdamse slechts twee handdrukken verwijderd bent van het Nederlandse sterrendom. Minder leuk: je staat bij een visboer en bestelt de la poularde (kip) in plaats van de la palourde (kokkels), en opeens blijkt dat Parijzenaars heel goed kunnen lachen. Om jou. [4]