pleite
- plei·te
- Leenwoord uit het Jiddisch, in de betekenis van ‘bijwoord van richting: Bargoens: weg’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1904 [1]
- Herkomst: Jiddisj [2]
pleite
pleite
- Het woord pleite staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "pleite" herkend door:
90 % | van de Nederlanders; |
83 % | van de Vlamingen.[3] |
- ↑ "pleite" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Stichting Hebreeuwse en Jiddisje woorden in het Nederlands
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
- IPA: /ˈplaɪ̯tə/
- plei·te
stellend | vergrotend | overtreffend |
---|---|---|
pleite |
- |
- |
alle verbuigingsvormen |
pleite