• mot·stands·dyk·tig

motstandsdyktig

  1. bestand
    «Stoffet er motstandsdyktig mot væte.»
    De stof is bestand tegen vocht.
  2. (medisch) resistent
    «Gonorébakterien er motstandsdyktig mot antibiotika.»
    Gonorébakterien zijn resistent tegen antibiotica.
stellend vergrotend overtreffend
onbepaald
(sterk)
m/v enkelvoud motstandsdyktig mer motstandsdyktig mest motstandsdyktig
o enkelvoud motstandsdyktig
meervoud motstandsdyktige
bepaald
(zwak)
enkelvoud en
meervoud
motstandsdyktige mer motstandsdyktig mest motstandsdyktige
  • [2]: motstandsdyktige bakterier
resistente bacteriën


  • mot·stands·dyk·tig

motstandsdyktig

  1. bestand
    «Verktyet er motstandsdyktig mot rust.»
    Het werktuig is bestand tegen roest.
  2. (medisch) resistent
    «Han er motstandsdyktig mot ein sjukdom.»
    Hij is resistent tegen een ziekte.
stellend vergrotend overtreffend
onbepaald
(sterk)
m/v enkelvoud motstandsdyktig meir motstandsdyktig mest motstandsdyktig
o enkelvoud motstandsdyktig
meervoud motstandsdyktige
bepaald
(zwak)
enkelvoud en
meervoud
motstandsdyktige meir motstandsdyktig mest motstandsdyktige