schrijver die schrijft over persoonlijke gevoelens
Als literatuurcriticus schrijf je graag over Hermann Broch (1886-1951). Dat komt omdat de grote Oostenrijkse schrijver zo’n hoge dunk had van ons soort mensen. Volgens Broch hebben we een ‘ethisch’ beroep, de echte criticus is een ‘in het leven vooruitgeschoven post van de filosofie’. Aangezien de criticus geen regels deduceert maar ‘met zijn eigen ‘ik’ instaat voor de objectiviteit van zijn oordeel, zou je hem een ‘lyricus van de filosofie’ kunnen noemen. [1]
De Cloe is een enorme lyricus, maar indrukwekkend is bijvoorbeeld ook de monoloog die hij samen met acteur Matthijs van de Sande Bakhuyzen schreef, waarin een jonge man een telefoongesprek voert met zijn overleden vader. [2]
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
