Laat ik het er op houden dat de dialoog tussen de zussen zich slechts afspeelt in het hoofd van de dementerende verdrongene die zich probeert te verplaatsen in de verdronkene, met wie ze zich - ten onrechte overigens - voelt samenvallen. Spijt om gemberpannenkoekjes als metafoor voor het leven past niet bij Lidy. Wél bij Armanda, de tragische heldin van het huiskamerrealisme, die zelf zo ongeveer als laatste gedachte heeft dat ze om Lidy te imiteren haar katjesdrop opgaf voor roomfondants. [2]
Royal Fassin is een familiebedrijf, meer dan honderd jaar oud en sinds 2010 koninklijk. Het is bekend van de Katjadrop: katjesdrop, kokindjes, apekoppen, dropveters en jojo’s. Veel medewerkers zijn er al jarenlang in dienst. Niet zelden zijn ook zij familie van elkaar. „Het bedrijf was zijn derde kindje”, zegt zoon Thomas. Voor Helmut was het geen werk, maar een manier van leven. [3]
