Zestien was ik en ik wist van niets. Moest je me nu zien, zeven jaar later, in het centrum van de macht. We waren in oorlog. Morten had Nederland met zoveel mogelijk middelen de strijd in gesleurd, maar het heropvoedingseiland was onbetwist zijn huzarenstuk. [1]
Holly komt naast me staan aan het begin van de piste, gemarkeerd met vlaggen die in de mist verdwijnen. In een volmaakte wereld zal ze zeggen: 'Hé, waarom skiën we niet samen naar beneden?' Oké; zegt ze. `Vanaf hier scheiden onze wegen. Doe voorzichtig, blijf tussen de stokken en probeer geen huzarenstukjes uit te halen:[2]