• hraun
  • Ontleend aan het Oudnoordse zelfstandige naamwoord hraun
Naar frequentie 10287
Klasse n
sterk
enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   hraun     hraunið     hraun     hraunin  
genitief   hrauns     hraunsins     hrauna     hraunanna  
datief   hrauni     hrauninu     hraunum     hraununum  
accusatief   hraun     hraunið     hraun     hraunin  

hraun, o

  1. (geologie) lava


hraun

  1. accusatief onbepaald onzijdig enkelvoud van hraun

hraun

  1. nominatief onbepaald onzijdig meervoud van hraun

hraun

  1. accusatief onbepaald onzijdig meervoud van hraun