En gruve
Een mijn
  • gru·ve
  • Afkomstig van het Duitse zelfstandige naamwoord Grube (= groeve, mijn)
Naar frequentie 18105
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   gruve     m: gruven
v: gruva  
  gruver     gruvene  
genitief   gruves     m: gruvens
v: gruvas  
  gruvers     gruvenes  

gruve, m / v

  1. (mijnbouw) groeve, mijn, mijngroeve


  • gru·ve
  • Afkomstig van het Duitse zelfstandige naamwoord Grube (= groeve, mijn)
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   gruve     gruva     gruver     gruvene  

gruve, v

  1. (mijnbouw) groeve, mijn, mijngroeve