garður
- Afkomstig van het Oudnoorse zelfstandige naamwoord garðr (omheining)
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | garður | garðurinn | garðar | garðarnir |
genitief | garðs | garðsins | garða | garðanna |
datief | garði | garðinum | garðum | garðunum |
accusatief | garð | garðinn | garða | garðana |
garður, m
- (tuinieren) hof, park, tuin
- hek, omheining
- studentenhuis (met park)
- (meteorologie) een voortdurende koude wind
- [3]: stúdentagarður
- [1]: ræktað svæði
- [2]: hlaðinn veggur
- [4]: kaldur vindur
- [1]: dýragarður
- [1]: flóðgarður
- [1]: grasagarður
- [1]: grasafræðigarður
- [1]: grasgarður
- [1]: húsagarður
- [1]: kirkjugarður
- [3]: stúdentagarður