extradite
- ex·tra·dite
- Afkomstig van het Franse woord extradition, dat van de Latijnse woord ex- en tradere komt.
- Engels werkwoord met het voorvoegsel ex-.
| vervoeging | |
|---|---|
| onbepaalde wijs | to extradite |
| he/she/it | extradites |
| verleden tijd | extradited |
| voltooid deelwoord |
extradited |
| onvoltooid deelwoord |
extraditing |
| gebiedende wijs | extradite |
extradite
| vervoeging van |
|---|
| extraditar |
extradite
- aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van extraditar
- aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van extraditar
- gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van extraditar