▸Telkens zodra een siddering vaart door de bloesemomrankte steel die zijn werpbijl nog in toom houdt, beslaat uiterst kort, maar toch, de kleine maanschijf achter zijn hart, daarop elke seconde iedere slapende zijn bloedschuld tracht te verevenen in averechts hortend spiegelschrift.[3]
▸Wat zijn de argumenten om de paus de antichrist te noemen? Hoewel het aannemelijk zou zijn, is dat niet allereerst het bloed dat kleeft aan de handen van Rome omdat er in de tijd van de Reformatie duizenden martelaren zijn omgebracht. Dat is weliswaar een geweldige schuld die de Rooms-Katholieke Kerk op zich heeft geladen, maar andere vorsten en ideologieën hebben zich evenzeer tegen het christelijk geloof verzet en duizenden christenen omgebracht. Denk alleen maar aan de christenslachtoffers van het communisme. Hoe zwaar die bloedschuld van Rome ook is, dat is niet de doorslaggevende reden om haar dé antichrist te noemen.[4]
▸Als dit voornemen doorgang vindt, laadt onze overheid opnieuw een grote bloedschuld op zich. Dat is al het geval met de abortus- en euthanasiewetten. Die schuld laadt zij ook op degenen die hierbij behulpzaam moeten zijn. Behalve vele andere bezwaren, wil ik vooral de volgende en meest zwaarwegende onder de aandacht brengen.[5]
, ISBN 9789023467014
Weblink bron W. B. Kranendonk“Paus niet dé antichrist” (25 maart 2013), Reformatorisch Dagblad
