• av·vei
  • Afleiding van het Noorse zelfstandige naamwoord vei met het voorvoegsel av-
Naar frequentie zeldzaam

avvei

  1. zwakke verbuiging gebiedende wijs van avveie
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   avvei     avveien     avveier     avveiene  
genitief   avveis     avveiens     avveiers     avveienes  

avvei, m

  1. (figuurlijk) dwaalspoor
  • komme på avveier
van de goede weg afraken
van het rechte pad afdwalen