apostrofering

Noors

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / ɑpustɾɔˈfeːɾɪŋ /

Woordafbreking

• apo·stro·fe·ring

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van Oudgrieks: 'apostrophos' "wegdraaien (van)" met het voorvoegsel apo-, met het achtervoegsel -ing

Naar frequentie	zeldzaam

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	apostrofering	m: apostroferingen v: apostroferinga	apostroferinger	apostroferingene
genitief	apostroferings	m: apostroferingens v: apostroferingas	apostroferingers	apostroferingenes

Zelfstandig naamwoord

apostrofering, m / v

1. (retorica) stijlfiguur: de onderbreking van een toespraak, waarbij de redenaar zich opeens direct richt tot een ander dan het eigenlijke publiek, meestal een afwezige persoon of een verpersoonlijkt voorwerp of idee
2. (taalkunde) het plaatsen van een apostrof (koppelteken, weglatingsteken)

   «Ennvidere tålte man før en mengde apostrofering (som ær’, kong’, rygend’, krummer’, din’ o. s. v.).»

   Bovendien tolereerde zij veel weglatingstekens (zoals ær', kong', rygend', krummer', din', etc.)