• ab·di·ka·sjon
Naar frequentie zeldzaam
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   abdikasjon     abdikasjonen     abdikasjoner     abdikasjonene  
genitief   abdikasjons     abdikasjonens     abdikasjoners     abdikasjonenes  

abdikasjon, m

  1. (adel), (politiek) abdicatie, afstanddoening, troonafstand, troonsafstand
    «Det ble tydelig at bare kongens abdikasjon kunne gjenopprette freden i det splittede land.»
    Het werd duidelijk dat alleen de troonsafstand van de koning de vrede in het verdeelde land kon herstellen.


  • ab·di·ka·sjon
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   abdikasjon     abdikasjonen     abdikasjonar     abdikasjonane  

abdikasjon, m

  1. (adel), (politiek) abdicatie, afstanddoening, troonafstand, troonsafstand