aanbewijzen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  aanbewijzen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈambəˌwɛizə(n) / (4 lettergrepen)

Woordafbreking

• aan·be·wij·zen

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  aan vz  en  bewijzen ww 

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
aanbewijzen	bewees aan	aanbewezen
klasse 1	volledig

Werkwoord

aanbewijzen

1. ditransitief (verouderd) als rechtmatig eigendom toewijzen

   ▸ ⧖ Neen, gij kunt den man niet wederleggen, die in zijn zelfzucht volhoudt tot den einde toe; gij kunt niemand de zedelijkheid aanbewijzen, door redenering ze hem opdringen.

   ▸ ⧖ Ende gaat hem naa, deeze zeltzaame zorghvuldigheit om niemant deelachtigh te laaten aan 't onheil, dat hem moghte beschóóren zijn: naamelijck, dat hy, des Saterdaaghs voor den Zondagh destemt tót de móórddaat, al zijn' schulden af betaald, ende alle kóópwaaren, die hy van andren onder zich had, den eigenaaren aanbewees.

Gangbaarheid

• Het woord 'aanbewijzen' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.