Papa

Duits

Uitspraak

• IPA: /ˈpapa/

Woordafbreking

• Pa·pa

Zelfstandig naamwoord

Papa m

1. papa, pa

   «Mein Papa hat immer recht.»

   Mijn papa heeft altijd gelijk.

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	der Papa	die Papas
genitief	des Papas	der Papas
datief	dem Papa	den Papas
accusatief	den Papa	die Papas