Fundgrube

Duits

Uitspraak

• Geluid:  Fundgrube    (hulp, bestand)
• IPA: /'fʊntˌɡʁuːbə/

Woordafbreking

• Fund·gru·be

Zelfstandig naamwoord

Fundgrube v

1. plek waar een ertsader het eerst ontbloot wordt
2. (figuurlijk)rijke vindplaats

   «Het boek is een Fundgrube aan stommiteiten.»

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	die Fundgrube	die Fundgruben
genitief	der Fundgrube	der Fundgruben
datief	der Fundgrube	den Fundgruben
accusatief	die Fundgrube	die Fundgruben