ἐφετμή

Oudgrieks

Zelfstandig naamwoord

ἐφετμή v

1. bevel, gebod

Verbuiging

	enkelvoud	tweevoud	meervoud
nom. / voc.	ἐφετμή	ἐφετμά	ἐφετμαί
accusatief	ἐφετμήν		ἐφετμάς
genitief	ἐφετμῆς	ἐφετμαῖν	ἐφετμῶν
datief	ἐφετμῇ		ἐφετμαῖς