zón

Limburgs

Uitspraak

• IPA: /zon/ (Etsbergs)

Zelfstandig naamwoord

zón m (of v in enkele uitdrukkingen)

1. zon

   «Veur mórge haet t'r raenger gezag èn bekans geine zón.»

   Voor morgen heeft hij regen voorspeld en bijna geen zon.

2. kern

   «Dao höbs se de zón ven g'r fówtj óntdèk!»

   Daar heb je de kern van het probleem ontdekt!

Verbuiging

	enkelvoud				meervoud
	geheel	gemuteerd	verkleind	gemuteerd verkleind	geheel	gemuteerd	verkleind	gemuteerd verkleind
nominatief	zón	són	zönke	sönke	zön	sön	zönkes	sönkes
genitief	zóns	sóns	zönkes	sönkes	zön	sön	zönkes	sönkes
locatief	zónnes	sónnes	zónneske	sónneske	zónnese	sónnese	zónneskes	sónneskes
datief	zónne	sónne	zönke	sönke	zön	sön	zönkes	sönkes
accusatief	zón	són	zönke	sönke	zön	sön	zönkes	sönkes