• won·der·for·mu·le
enkelvoud meervoud
naamwoord wonderformule wonderformules
verkleinwoord wonderformuletje wonderformuletjes

de wonderformulev / m

  1. formule (meestal figuurlijk) die miraculeus werkt en/of die men niet logisch verklaren kan
    • Vorig jaar vormden hun tegenstellingen een wonderformule, met het succes lijkt de magie verdwenen.[1] 
  1. Weelde brengt Nuijens in verwarring, Trouw, 8 februari 2010