weglokken
- weg·lok·ken
- samenstelling van weg en lokken
stamtijd | ||
---|---|---|
onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
weglokken |
lokte weg |
weggelokt |
zwak -t | volledig |
weglokken [1]
- een persoon of dier een bepaalde plaats of persoon doen verlaten door hem resp. het (naar zich toe) te lokken
- Het woord weglokken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "weglokken" herkend door:
97 % | van de Nederlanders; |
98 % | van de Vlamingen.[2] |
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be