Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • vind·plaats
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord vindplaats vindplaatsen
verkleinwoord vindplaatsje vindplaatsjes

Zelfstandig naamwoord

vindplaats v/m [1]

  1. de plek waar men iets gevonden heeft
    • Een gemeentelijk monument is in Nederland een bouwwerk, archeologische vindplaats of landschappelijke structuur die op grond van een gemeentelijke monumentenverordening bescherming geniet vanwege bijzondere cultuurhistorische of architectonische waarde. 
    • Op de vindplaats zijn ook speren en resten gevonden uit de bronstijd van 1100 tot 800 voor Christus, aldus het schap dinsdag.[2] 
Hyponiemen

Gangbaarheid

99 % van de Nederlanders;
96 % van de Vlamingen.[3]

Verwijzingen