verwijlen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  verwijlen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ver·wij·len

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘vertoeven’ voor het eerst aangetroffen in 1580
• afgeleid van wijlen met het voorvoegsel ver-

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
verwijlen	verwijlde	verwijld
zwak -d	volledig

Werkwoord

verwijlen

1. onovergankelijk zich ophouden

Afgeleide begrippen

• verwijlinterest

Vertalingen

    1.   

Engels: abide (en)

Zelfstandig naamwoord

de verwijlen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord verwijl

Gangbaarheid

• Het woord verwijlen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "verwijlen" herkend door:

71 %	van de Nederlanders;
84 %	van de Vlamingen.