sylfe
- syl·fe
- van Latijn sylphus, als benaming vooral bekend geraakt door de geschriften van de 16e eeuwse alchemist Paracelsus
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | sylfe | sylfen |
verkleinwoord | - | - |
- meestal onzichtbare geest die in de lucht leeft
- Nerval was als romantisch dichter sterk op Duitsland georiënteerd en zijn Les filles du feu uit 1854 bevat een sprookje over een vissenkoningin dat sterke verwantschap met Fouqué's Undine vertoont. Een opvallend verschil is echter dat bij Nerval de geliefde van Undine eveneens een in zijn menselijke gedaante gevangen bovennatuurlijk wezen is, in dit geval een sylfe of luchtgeest. [1]
- Het woord 'sylfe' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "sylfe" herkend door:
10 % | van de Nederlanders; |
12 % | van de Vlamingen.[2] |
- ↑ Stapper, L. e.a.Van Abélard tot Zoroaster. Literaire en historische figuren vanaf de renaissance in literatuur, muziek, beeldende kunst en theater. (1994) SUN, Nijmegen; ISBN 9061684153; p. 232; geraadpleegd 2019-11-01
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be