ortodonti
- or·to·don·ti
- Ontleend aan het Oudgrieks; afkomstig van "orthos" (= recht) en "odontos", dat genitief van "odon" (= tand) is.
- Woord met het voorvoegsel orto-.
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | ortodonti | ortodontien | - | - |
genitief | ortodontis | ortodontiens | - | - |
ortodonti g
- [2]: tandlægevidenskab
- ortodonti in: Det Danske Sprog- og LitteraturselskabDen Dankse Ordbog op website:ordnet.dk