mugire

Latijn

Uitspraak

• IPA: /muː.ˈgiː.rɛ/

Woordafbreking

• mu·gi·re

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid van een Proto-Indo-Europese klanknabootsing met het achtervoegsel -ire

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
mūgīre	mūgio	mūgīvi	mūgītum
vierde vervoeging	volledig

Werkwoord

mūgīre

1. loeien
2. schreeuwen
3. dreunen, kraken, schetteren

Afgeleide begrippen

• mugitus