laborare
- la·bo·ra·re
stamtijd | |||
---|---|---|---|
infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
laborāre | laboro | laborāvi | laborātus |
eerste vervoeging | volledig |
lăbōrāre
- moeite doen, werken
- lijden, schade lijden
- (moeizaam) vervaardigen
vervoeging van |
---|
laborar |
laborare