• kir·ke·rot·te

kirkerotte g (alleen in gezegden)

  1. (eufemisme) kerkrat
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   kirkerotte     m: kirkerotten
v: kirkerotta  
  kirkerotter     kirkerottene  
genitief   kirkerottes     m: kirkerottens
v: kirkerottas  
  kirkerotters     kirkerottenes  

blakk som en kirkerotte

  • Arm als een kerkrat. (zeer arm)

fattig som en kirkerotte

  • Arm als een kerkrat. (zeer arm)