iocare
- io·ca·re
stamtijd | |||
---|---|---|---|
infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
iocāre | iocō | iocāvi | iocātus |
eerste vervoeging | volledig |
iŏcāre
stamtijd | |||
---|---|---|---|
infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
iocāre | iocō | iocāvi | iocātus |
eerste vervoeging | volledig |
iŏcāre