halshâr

Middelhoogduits

Woordherkomst en -opbouw

• Samenstelling van  hals zn "hals, keel, nek"  en  hâr zn "haar" 

Zelfstandig naamwoord

halshâr, o

1. haarstreng, nekhaar
2. (zoötomie) manen

Verbuiging

• o, sterk

Opmerkingen

• Duits: [1]: Haarsträhne, v, Haarstrang, m, Nackenhaar, o
• Duits: [2]: Mähne, v, Nackenhaar, o