crétin
- Oorspronkelijk verwijzend naar lijders van een schildklieraandoening, het crétinisme “cretinisme”, waarbij door een chronisch gebrek aan jodium onder meer dwerggroei, spraakgebrek en doofheid worden veroorzaakt.
De vaak geciteerde etymologie van crétin is dat het een lokale, Frans-Alpijnse vorm betreft van standaard Frans chrétien “christen”, in pejoratieve zin, “een goedgelovige”. Jodiumgebrek kwam historisch gezien vaker voor bij bergbewoners, bij gebrek aan jodiumrijke voeding (zoals vis) en door de jodiumarme bodem. Volgens de Duitse romanist en taalkundige Christian Schmitt, zou crétin eerder afgeleid zijn van Latijn crista “kuif, “kam” en verwijzen naar misvormingen aan het hoofd. [1]
crétin m
- (medisch) (verouderd) cretin, iemand die door een schildklieraandoening lichamelijk en geestelijk niet goed ontwikkeld is
- (figuurlijk) (spreektaal) zwakzinnige, idioot
crétin
- ↑ Christian Schmitt.Christentum und Kretinismus. Zu den Auswirkungen fachwissenschaftlichen Defizits bei der etymologischen Forschung. in: Romanistisches Jahrbuch., jrg. 59 (2008), p. 29–45
- ↑ Wouw, Berry van de, Woordenboek populair Frans - Nederlands. Woordenboek van het Frans dat u op school nooit leerde, 2e druk, Breda: Uitgeverij Arti-Choc, 2014; p. 69