andante
- an·dan·te
- Leenwoord uit het Italiaans, in de betekenis van ‘bijwoord: rustig voortgaande’ voor het eerst aangetroffen in 1795 [1]
- [2]
andante [3]
- (muziek) rustig voortgaand in gematigd tempo (een snelheid van 69 tot 84 tellen per minuut)
- Het woord andante staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "andante" herkend door:
| 67 % | van de Nederlanders; |
| 59 % | van de Vlamingen.[4] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "andante" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ andante op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
- IPA: /andantɛ/
- an·dan·te
- Leenwoord uit het Italiaans
andante
- Zie Wikipedia voor meer informatie.