amittere

Latijn

Uitspraak

• IPA: /ˈamɪtɛrɛ/

Woordafbreking

• a·mit·te·re

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van mĭttĕre (zenden) met het voorvoegsel a- (weg-).

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
āmittere	āmittō	amīsī	āmissum
derde vervoeging	volledig

Werkwoord

āmĭttĕre

1. actief infinitief praesens van amittere
   1. onovergankelijk: wegzenden, loslaten, laten gaan, vrijlaten,
   2. overgankelijk: laten varen, (ongebruikt) laten voorbijgaan, opgeven, afzien van (accusatief);
   3. overgankelijk: zich (iets) laten ontgaan (van hetgeen men bezit), verliezen
2. passief imperatief praesens enkelvoud van āmittere
   1. word weggezonden! word opgegeven! word verloren!

Verwante begrippen

• amissio
• amissus

Verwijzingen

• s.v. āmitto, in
  J.B. Kan - H.P. Schröder
  (ed.), Latijnsch-Nederlandsch Woordenboek, Utrecht, 1864, p. 32.