δίψα

Oudgrieks

Zelfstandig naamwoord

δίψα v

1. dorst

   «ὁ δὲ καίπερ τῇ δίψῃ διαπυρούμενος ἐλογίσατο πάνδεινον εἶναι κίνδυνον ψυχῇ λογισθὲν ἰσοδύναμον ποτὸν αἵματι, »

   Hoewel [David] brandde van de dorst vond hij het een bijzonder schrikwekkend gevaar voor zijn ziel om te drinken wat beschouwd werd als gelijkwaardig aan bloed.

Verbuiging

	enkelvoud	tweevoud	meervoud
nom. / voc.	δίψᾰ	δίψᾱ	δίψαι
accusatief	δίψᾰν		δίψᾱς
genitief	δίψης	δίψαιν	διψῶν
datief	δίψῃ		δίψαις