• wui·vend
vervoeging van: wuiven
verbogen vorm: wuivende

wuivend

  1. onvoltooid deelwoord van wuiven
stellend
onverbogen wuivend
verbogen wuivende

wuivend

  1. heen en weer zwaaiend
    • Hier waren eens rijke akkers geweest, grote velden vol met geel wuivend graan, dat wiegde in de wind, die over de aarde streek. [1] 


  1. Herzen, Frank
    De zoon van de woordbouwer 1970 ISBN 9062805450 pagina 28