veður
- Afkomstig van het Oudnoordse zelfstandige naamwoord veðr
Klasse n sterk |
enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | veður | veðrið | veður | veðrin |
genitief | veðurs | veðursins | veðra | veðranna |
datief | veðri | veðrinu | veðrum | veðrunum |
accusatief | veður | veðrið | veður | veðrin |
veður, o
veður
- accusatief onbepaald onzijdig enkelvoud van veður
veður
- nominatief onbepaald onzijdig meervoud van veður
veður
- accusatief onbepaald onzijdig meervoud van veður