• ur·ma·kar
  • Samenstelling van de Nynorske zelfstandige naamwoorden ur en makar
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   urmakar     urmakaren     urmakarar     urmakarane  
genitief                        

urmakar, m

  1. (beroep) horlogemaker, klokkenmaker