En tujahekk.
Een thujaheg.
  • tu·ja·hekk

tujahekk m

  1. thujaheg
    «Den kalde vinteren og tørre våren har tatt livet av mange lune tujahekker
    De koude winter en het droge voorjaar hebben vele beschutte thujaheggen af laten sterven.
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   tujahekk     tujahekken     tujahekker     tujahekkene  
genitief   tujahekks     tujahekkens     tujahekkers     tujahekkenes  


  • tu·ja·hekk

tujahekk m

  1. thujaheg
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   tujahekk     tujahekken     tujahekkar     tujahekkane  
genitief