• slor·den

de slordenmv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord slord
      Ick gae beginnen dan van 't çiersel en gewaet,
    Op dat een Dochter leer' wat wel of qualijck staet.
    Voor al so moet haer lijf op 't netst' gehavent worden;
    Die meer sien na het huys, als 't lijf, zijn rechte slorden.
    [1]
  1.   Weblink bron
    Johan van Heemskerck
    “Pvb. Ovidii Nasonis minne-kunst, gepast op d'Amsterdamsche vryagien: met noch andere minne-dichten ende mengel-dichten, alle nieu ende te voren niet gesien.” (1622), Dirck Pietersz. Voskuyl, Amsterdam, p. 100