persolvere/vervoeging

vervoeging van het Latijnse werkwoord persolvere
Indicativus
Praesens Imperfectum Futurum simplex
actief passief actief passief actief passief
ego persolvō ego persolvor ego persolvēbam ego persolvēbar ego persolvam ego persolvar
persolvis persolveris persolvēbās persolvēbāris persolvēs persolvēris
is, ea, id persolvit is, ea, id persolvitur is, ea, id persolvēbat is, ea, id persolvēbātur is, ea, id persolvet is, ea, id persolvētur
nōs persolvimus nōs persolvimur nōs persolvēbāmus nōs persolvēbāmur nōs persolvēmus nōs persolvēmur
vōs persolvitis vōs persolviminī vōs persolvēbātis vōs persolvēbāminī vōs persolvētis vōs persolvēminī
eī/iī, eae, ea persolvunt eī/iī, eae, ea persolvuntur eī/iī, eae, ea persolvēbant eī/iī, eae, ea persolvēbantur eī/iī, eae, ea persolvent eī/iī, eae, ea persolvēntur
Perfectum Plusquamperfectum Futurum exactum
actief passief actief passief actief passief
ego persolvī ego persolūtus, -a, -um sum ego persolveram ego persolūtus, -a, -um eram ego persolverō ego persolūtus, -a, -um erō
persolvistī persolūtus, -a, -um es persolverās persolūtus, -a, -um erās persolveris us, -a, -um eris
is, ea, id persolvit is, ea, id persolūtus, -a, -um est is, ea, id persolverat is, ea, id persolūtus, -a, -um erat is, ea, id persolverit is, ea, id persolūtus, -a, -um erit
nōs persolvimus nōs persolūtī, -ae, -a sumus nōs persolverāmus nōs persolūtī, -ae, -a erāmus nōs persolverimus nōs persolūtī, -ae, -a erimus
vōs persolvistis vōs persolūtī, -ae, -a estis vōs persolverātis vōs persolūtī, -ae, -a erātis vōs persolveritis vōs persolūtī, -ae, -a eritis
eī/iī, eae, ea persolvērunt eī/iī, eae, ea persolūtī, -ae, -a sunt eī/iī, eae, ea persolverant eī/iī, eae, ea persolūtī, -ae, -a erant eī/iī, eae, ea persolverint eī/iī, eae, ea persolūtī, -ae, -a erunt
Subiunctivus
Praesens Imperfectum
actief passief actief passief
ego persolvam ego persolvar ego persolverem ego persolverer
persolvās persolvāris persolverēs persolverēris
is, ea, id persolvat is, ea, id persolvātur is, ea, id persolveret is, ea, id persolverētur
nōs persolvāmus nōs persolvāmur nōs persolverēmus nōs persolverēmur
vōs persolvātis vōs persolvāminī vōs persolverētis vōs persolverēminī
eī/iī, eae, ea persolvant eī/iī, eae, ea persolvantur eī/iī, eae, ea persolverent eī/iī, eae, ea persolverentur
Perfectum Plusquamperfectum
actief passief actief passief
ego persolverim ego persolūtus, -a, -um sim ego persolvissem ego persolūtus, -a, -um essem
persolverīs persolūtus, -a, -um sīs persolvissēs persolūtus, -a, -um essēs
is, ea, id persolverit is, ea, id persolūtus, -a, -um sit is, ea, id persolvisset is, ea, id persolūtus, -a, -um esset
nōs persolverīmus nōs persolūtī, -ae, -a sīmus nōs persolvissēmus nōs persolūtī, -ae, -a essēmus
vōs persolverītis vōs persolūtī, -ae, -a sītis vōs persolvissētis vōs persolūtī, -ae, -a essētis
eī/iī, eae, ea persolverint eī/iī, eae, ea persolūtī, -ae, -a sint eī/iī, eae, ea persolvissent eī/iī, eae, ea persolūtī, -ae, -a essent
Imperativus
Praesens Futurum
actief passief actief passief
2e pers. enk. persolve 2e pers. enk. persolvere 2e pers. enk. persolvitō 2e pers. enk. persolvitor
3e pers. enk. persolvitō 3e pers. enk. persolvitor
2e pers. mv. persolvite 2e pers. mv. persolvimini 2e pers. mv. persolvitōte
3e pers. mv. persolvuntō 3e pers. mv. persolvuntor
Infinitivus
Praesens Perfectum Futurum
actief passief actief passief actief passief
persolvere persolvī persolvisse persolūtum, -am, -um esse persolūtūrum, -am, -um esse persolūtum īrī
Participium
Praesens Perfectum Futurum
actief passief actief
persolvens, -ntis persolūtus, -a, -um persolūtūrus, -a, -um
Gerundium Gerundivum Supinum
persolvendum, -a persolvendus, -a, -um persolūtum, persolūtū