overlege
- o·ver·le·ge
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | overlege | overlegen | overleger | overlegene |
genitief | overleges | overlegens | overlegers | overlegenes |
overlege, m
- (medisch), (beroep) medisch leider
- «En overlege fra Hedmark er i dag tiltalt for fem tilfeller av voldtekt.»
- Een medisch leider van Hedmark is nu beschuldigd van vijf gevallen van verkrachting.
- «En overlege fra Hedmark er i dag tiltalt for fem tilfeller av voldtekt.»
- o·ver·le·ge
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | overlege | overlegen | overlegar | overlegane |
overlege, m
- (medisch), (beroep) medisch leider