mogen/vervoeging
vervoeging van het Nederlandse werkwoord mogen | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
tegenwoordige tijd | verleden tijd | toekomende tijd | |||||||||
enkelvoud | meervoud | enkelvoud | meervoud | enkelvoud | meervoud | ||||||
ik | mag | wij, we | mogen | ik | mocht | wij, we | mochten | ik | zal mogen | wij, we | zullen mogen |
jij, je, u | mag | jullie | mogen | jij, je, u gij, ge |
mocht | jullie | mochten | jij, je, u | zal, zult mogen | jullie | zullen mogen |
gij, ge | moogt | gij, ge | zult mogen | ||||||||
hij, zij, het | mag | zij, ze | mogen | hij, zij, het | mocht | zij, ze | mochten | hij, zij, het | zal mogen | zij, ze | zullen mogen |
onvoltooid deelwoord | voltooid deelwoord | gebiedende wijs | aanvoegende wijs | ||||||||
mogend | hebben gemogen (/gemoogd/gemocht) | - | moge·mogen mochte·mochten[1] |
- ↑ De aanvoegende wijze in de tegenwoordige tijd:
*Moge God hem begenadigen.
*Mogen zij rusten in vrede.
De aanvoegende wijze in de verleden tijd:
*Mochte mij dat nieuws gebeuren, dat ik zage, wel en wis, Vlanderen ‘t Waalsche wambuis scheuren, daarin ‘t nu genepen is. (uit: Mochte mij dat nieuws gebeuren, Guido Gezelle) [1]