(militair) de stootbodem van een kanon, de achterkant van een kanon
Onder leiding van de briljante prof. dr. Fritz Rausenberger kwam het eerste echte superkanon uit de geschiedenis, het Wilhelmsgeschutz, tot stand. Het kanon was 34 meter lang, woog 200 ton en had een kaliber van 21 centimeter. Het kon uitsluitend per spoor worden vervoerd. De wanddikte ter hoogte van de kulas (stootbodem) bedroeg veertig centimeter. De loop was zo zwaar, dat hij tegen doorzakken was verstevigd met een stalen spantconstructie. In het inwendige van de schietbuis, de ziel, waren de eerste 18 meter in een flauw spiraliserende groeven of trekken aangebracht, die correspondeerden met nokken op het projectiel. Ze verleenden het de roterende beweging, benodigd voor stabiliteit tijdens de vlucht. Voor het afvuren van de ongeveer 1 meter lange granaten, uitgerust met een aerodynamische punt, was een hoeveelheid kruit van tussen de 150 en 200 kilo vereist, verpakt in kardoezen met een totale lengte van bijna drie meter. [3]
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
