klonten

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  klonten    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈklɔntə(n) / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• klon·ten

Woordherkomst en -opbouw

• zn:  klont zn  met de uitgang -en
• ww: afgeleid van klont met het achtervoegsel -en

Zelfstandig naamwoord

de klonten mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord klont

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
klonten	klontte	geklont
zwak -t	volledig

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als werkwoord}

Werkwoord

klonten

1. één of enkele klonten vormen

   • Het stijfsel begon na verloop van tijd te klonten. 

   ▸ Poeder wil nog wel gaan klonten en zo haal ik het weer uit elkaar tot fijne stof.

   ▸ Een wollige of donzen winterjas kun je wassen en drogen met tennisballen of drogerballen. Zo blijft de jas goed en gaat de vulling niet klonten.

   ▸ Boven de triviale aarde klonten de wolken
   Plebeïsch te zamen; ze zitten aaneengeklit

Synoniemen

• klonteren

Afgeleide begrippen

• samenklonten
• klonteren

Gangbaarheid

• Het woord klonten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.