• kir·ke·mi·nis·ter
  • Samenstelling van de Deense zelfstandige naamwoorden kirke en minister
Naar frequentie zeldzaam
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   kirkeminister     kirkeministeren     kirkeministre     kirkeministrene  
genitief   kirkeministers     kirkeministerens     kirkeministres     kirkeministrenes  

kirkeminister, g

  1. (politiek), (religie) Minister van Eredienst, Minister van Religie