• kir·ke·magt
  • Samenstelling van de Deense zelfstandige naamwoorden kirke en magt
Naar frequentie zeldzaam
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   kirkemagt     kirkemagten     -     -  
genitief   kirkemagts     kirkemagtens     -     -  

kirkemagt, g

  1. (politiek), (religie) kerkmacht