interpellatie
- in·ter·pel·la·tie
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘vraag om inlichting aan bestuurder’ voor het eerst aangetroffen in 1633 [1]
- Naamwoord van handeling van interpelleren met het achtervoegsel -atie [2]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | interpellatie | interpellaties |
verkleinwoord | - | - |
- vraag om inlichtingen aan een bestuurder, vooral in de kamer door een kamerlid gesteld aan een minister
- Het woord interpellatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "interpellatie" herkend door:
65 % | van de Nederlanders; |
91 % | van de Vlamingen.[4] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "interpellatie" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ interpellatie op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be