incrimineren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  incrimineren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• in·cri·mi·ne·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘als schuld aanrekenen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1847
• afgeleid van het Franse incriminer (met het achtervoegsel -eren)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
incrimineren	incrimineerde	geïncrimineerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

incrimineren

1. overgankelijk als strafbaar of onrechtmatig aanrekenen

Afgeleide begrippen

• incriminatie

Vertalingen

    1.   

Frans: incriminer (fr)

Spaans: incriminar (es)

Gangbaarheid

• Het woord incrimineren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.