het aanhoudend wikken en wegen zonder tot een beslissing te komen
Omdat we voor onze terugkeer naar huis nog iets wilden eten, doken we een Japans restaurant in Den Haag in. Japans kan erg lekker zijn, al hangt het sterk af van het restaurant waar je eet, maar voor welke keuken geldt dat niet? Gauw naar binnen dus, zonder allerlei getwijfel bij de menukaart naast de deur.[1]
„Ik zal altijd films maken die mijn persoonlijke gevoelens uitdrukken over de zinloosheid van het leven en de verschrikking van het bestaan.” Sombere taal, maar misschien heeft hij juist daarom wel zoveel lichte en tegelijkertijd wrange films gemaakt. De muziek die hij er na veel getwijfel bij kiest, heeft vaak een melancholieke, weemoedige ondertoon. Muziek versterkt de film, vindt hij, ze kan soms een scène redden.[2]