fuiven

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  fuiven    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈfœyvə(n) / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• fui·ven

Woordherkomst en -opbouw

• ww:  fuif zn  met het achtervoegsel -en
• zn:  fuif zn  met de uitgang -en

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
fuiven	fuifde*	gefuifd*
zwak -d	volledig

Werkwoord

fuiven

1. enthousiast feestvieren

   ▸ „We maken wel eens grappen, dat hij te druk was voor school, maar het ging gewoon niet goed. Hij had de lachers altijd op zijn hand, maar daar moest hij het ook van hebben; hij was geen goede leerling.” Felix Visser zegt: „Hij kon het natuurlijk wel, maar we waren alleen maar aan het fuiven. We hingen de hele nacht in donkere jazzkelders.”

Opmerkingen

• Schertsend worden ook wel eens de onregelmatig vervoegde vormen "foof", "foven" en "gefoven" gebruikt.

Zelfstandig naamwoord

de fuiven mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord fuif

   ▸ Telkens weer was Gerrit Jan er: bij gezamenlijke vakanties, fuiven, zomaar én soms ook zomaar een aantal jaren niet.

Gangbaarheid

• Het woord fuiven staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "fuiven" herkend door:

89 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.